بهترین آمپول درد سیاتیک و دیسک کمر چیست و چه زمانی تجویز می‌شود؟

آمپول‌های مختلفی برای تسکین درد سیاتیک وجود دارند که به پنج دسته آمپول‌های غیر استروئیدی، کورتیکواستروئید، ضد صرع، شل‌کننده عضلات و تقویتی تقسیم می‌شوند. این آمپول‌ها از نظر محل تزریق، مدت زمان لازم برای شروع تأثیرگذاری، مکانیسم کاهش درد و ماندگاری اثر، متفاوت هستند. برخی از این آمپول‌ها در کنار تأثیر قابل توجه در تسکین درد تا حدودی به برطرف شدن علت زمینه‌ای سیاتیک و بهبود آن نیز کمک می‌کنند. داروهای تزریقی معمولاً زمانی برای درمان سیاتیک تجویز می‌شوند که سایر درمان‌ها مانند مصرف مسکن‌های ضد التهاب و فیزیوتراپی در تسکین درد مؤثر نبوده‌اند.

درمان‌های تزریقی و آمپول چه زمانی برای درد سیاتیک تجویز می‌شوند؟

اگر سیاتیک با وجود درمان‌هایی مثل فیزیوتراپی، مصرف داروهای ضد التهاب، ورزش و تغییر سبک زندگی بهبود پیدا نکند یا علائم آن بدتر شود، پزشک ممکن است درمان‌های تزریقی را توصیه کند. در چنین مواردی، پزشک ممکن است برای ارزیابی دقیق‌تر میزان آسیب عصبی، از تست نوار عصب و عضله استفاده کند. همچنین برای تسکین درد سیاتیک ناشی از فتق دیسک معمولاً آمپول‌های استروئیدی تزریق می‌شوند. همچنین برای درد سیاتیک ناشی از سندرم‌های عضلانی، آمپول‌های شل‌کننده عضلات مورد استفاده قرار می‌گیرند.

آیا تزریق آمپول، سیاتیک را درمان می‌کند؟

تزریق آمپول برای سیاتیک معمولاً با هدف تسکین درد و التهاب انجام می‌شود که مدت زمان ماندگاری اثر تسکینی آن بسته به نوع آمپول متفاوت خواهد بود. بنابراین علت‌های زمینه‌ای سیاتیک مانند دیسک کمر به پیگیری درمان‌های جداگانه نیاز دارند و اگر نادیده گرفته شوند، ممکن است درد سیاتیک را تشدید کنند.

البته برخی از تزریق‌های مورد استفاده برای سیاتیک مانند اوزون درمانی، علاوه بر تسکین درد به روند درمان علت زمینه‌ای سیاتیک نیز کمک می‌کنند. این تزریق، آسیب‌های وارد شده به عصب را ترمیم می‌کنند و همچنین رفع درد خواهد شد (منبع).

انواع آمپول‌های تجویز شده برای درد سیاتیک

برای تسکین درد سیاتیک، آمپول‌های مختلفی وجود دارند. این آمپول‌ها از نظر محل تزریق، مدت زمان لازم برای شروع تأثیرگذاری، مکانیسم کاهش درد و ماندگاری متفاوت هستند. همچنین تزریق می‌تواند عضلانی، وریدی، اپیدورال (تزریق در ستون فقرات) باشد.

مکانیسم کاهش درد در آمپول‌های مختلف فرق دارد و معمولاً چند دقیقه تا چند ساعت پس از تزریق آمپول، درد کاهش می‌یابد. اما در آمپول‌هایی که به صورت اپیدورال تزریق می‌شوند، این زمان تا چند روز افزایش خواهد یافت.

تعدادی از این مکانیسم‌ها توضیح داده شده‌اند:

• کاهش درد
• توقف تولید سلول‌های التهابی
• کاهش فشار ماهیچه بر اعصاب
• جلوگیری از ارسال سیگنال‌های درد به سیستم اعصاب مرکزی

ماندگاری اثر آمپول‌های مختلف فرق می‌کند و ممکن است چند ساعت تا چند ماه باشد. تزریق اپیدورال معمولاً ماندگاری بالاتری نسبت به سایر آمپول‌ها دارد زیرا به صورت مستقیم بر عصب تأثیر می‌گذارد.

آمپول‌های ضدالتهابی غیراستروئیدی (NASAIDs)

بدن در پاسخ به آسیب عصب سیاتیک، مواد طبیعی را تولید می‌کند که باعث التهاب و درد می‌شوند. آمپول‌های غیر استروئیدی با مسدود کردن تولید این مواد، باعث کاهش درد و التهاب می‌شوند. این آمپول‌ها معمولاً برای تسکین درد سیاتیک خفیف و در مواردی که فرد به آمپول‌های استروئیدی حساسیت داشته باشد استفاده می‌شوند.

کورتیکواستروئيدها (Corticosteroids)

آمپول‌های استروئیدی ضد التهاب هستند و با آرام کردن سیستم ایمنی بدن، تولید سلول‌های التهابی را کاهش می‌دهند. این آمپول‌ها در درمان درد سیاتیک شدید که ناشی از عارضه‌هایی مانند تنگی کانال نخاعی کمری یا دیسک باشد، استفاده می‌شوند.

کورتیوکواستروئیدها معمولاً در ستون فقرات تزریق می‌شوند که به طور مستقیم بر عصب تحریک شده سیاتیک اثر گذاشته و حساسیت به درد را کاهش می‌دهد. مهم‌ترین مزیت این تزریق این است که تأثیر آن بر تسکین درد می‌تواند تا چند ماه هم ماندگار باشد. هم‌چنین، پس از تزریق، بسته به شرایط بیمار و پاسخ‌ بدن، حدود چند روز طول می‌کشد تا درد برطرف شود.

آمپول شل‌کنندۀ عضلات

بخشی از درد سیاتیک، ناشی از فشار عصب تحریک شده بر ماهیچه‌ها است. بنابراین با استفاده از آمپول‌های شل‌کنندۀ عضلات می‌توان این درد را تا حدی کاهش داد. این آمپول‌ها باعث انسداد ارتباط بین عصب و عضله شده و مانع از انقباض عضله خواهند شد. هم‌چنین سیگنال‌های درد را مسدود کرده و منجر به کاهش حساسیت به آن می‌شوند. از آمپول‌های شل‌کنندۀ عضلات معمولاً برای تسکین دردهای شدید و کوتاه مدت سیاتیک که ناشی از عارضه‌های زیر باشند، استفاده می‌شود:

• سندرم پیریفورمیس
• سندرم عضله همسترینگ
• سندرم عضله چهار سر کمری
• سندرم عضله گاستروکنمیوس
• دیسک کمر (برای کاهش فشار روی عصب)

آمپول ضد صرع

آمپول‌های ضد صرع دارای خواص آرام‌بخش هستند و باعث انسداد انتقال سیگنال‌های درد شده و منجر به تسکین درد می‌شوند. این آمپول‌ها معمولاً برای تسکین دردهای مزمن سیاتیک که به صورت تیرکشنده و مزمن باشند، مورد استفاده قرار می گیرند.

آمپول‌های تقویتی

آمپول‌های تقویتی، حاوی املاح معدنی و ویتامین‌هایی هستند که با افزایش سلامت کلی بدن و اعصاب و هم‌چنین کاهش التهاب به بهبود علائم سیاتیک کمک می‌کنند. از جمله مهم‌ترین این آمپول‌ها می‌توان به آمپول‌های نوروبیون، ویتامین C و ویتامین D اشاره کرد.

بلوک عصبی

بلوک عصبی نوعی تزریق است که در آن یک بی‌حس‌کننده و یک استروئید به عصب سیاتیک تزریق می‌شود. در نتیجه، انتقال سیگنال‌های درد از عصب سیاتیک به سیستم عصبی مرکزی متوقف شده و درد کاهش می‌یابد.

میزان اثرگذاری بلوک عصبی در تسکین درد سیاتیک کاملاً از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در صورتی که بدن به بلوک عصبی خوب پاسخ دهد، درد برای مدتی طولانی برطرف خواهد شد. اما برای برخی افراد ممکن است بلوک عصبی ماندگاری بسیار پایینی داشته باشد. به طور کلی طبق موارد آزمایش شده، ماندگاری اثر بلوک عصبی ممکن است دو هفته تا ۴ ماه باشد (منبع).

اوزون درمانی

یکی از علت‌های شایع سیاتیک، فتق دیسک است که با اوزون درمانی قابل درمان است. در  این روش، گاز اوزون در نزدیکی دیسک تزریق می‌شود. در نتیجه، گاز به دیسک و بافت اطراف آن رسیده و با اکسیژن‌رسانی به آن‌ها فشاری بر روی حجم دیسک وارد می‌کند. بنابراین حجم دیسک و تأثیر آن بر اعصاب اطراف کاهش یافته و درد برطرف می‌شود (منبع).

پی آرپی

تزریق پی آر پی برای درمان دردهای مزمن مانند درد سیاتیک انجام می‌شود. در این روش پلاسمای غنی شده از پلاکت خون خود فرد به محل درد تزریق خواهد شد. پلاکت‌های موجود در پی آر پی به ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده و کاهش التهاب کمک می‌کنند (منبع).

آیا می‌توان از چند آمپول برای درمان یا تسکین درد سیاتیک استفاده کرد؟

داروهای غیراستروئیدی، استروئیدی و ضد صرع معمولاً برای کاهش درد تجویز می‌شوند و تجویز چند آمپول از این گروه‌های دارویی غیرمنطقی است چرا که تأثیری بر اثرگذاری آن‌ها ندارد. گاهی اوقات برای افزایش اثر تزریق بر تسکین درد سیاتیک، از درمان‌های ترکیبی استفاده می‌شود. برای مثال در کنار تسکین درد با تزریق کورتیکواستروئیدها، ممکن است شل‌کنندۀ عضلات نیز تجویز شود تا تأثیر تسکین درد دوچندان شود. همچنین برخی از روش‌های تزریقی مانند بلوک عصبی از ترکیبی از آمپول‌های استروئیدی و بی‌حس‌کننده‌ها استفاده می‌شود. در نتیجه در کنار مختل‌شدن ارسال سیگنال‌های درد، التهاب نیز زودتر کاهش می‌یابد.