بهترین قرص برای درد سیاتیک کدام است؟ مسکن قوی یا شل‌کننده؟

بهترین قرص برای درد سیاتیک بستگی به‌شدت و نوع درد سیاتیک دارد؛ اگر درد سیاتیک همراه با التهاب شدید باشد، پزشک ممکن است دیکلوفناک که یک قرص ضدالتهاب و مسکن قوی برای درد سیاتیک است را تجویز کند. درصورتی‌که علاوه بر درد سیاتیک، فرد با گرفتگی شدید عضلات کمر و پا مواجه باشد، ممکن است در کنار قرص مسکن، قرص شل‌کننده قوی عضلات مانند تیزانیدین تجویز شود؛ اما در مواردی که درد بسیار شدید باشد، به باسن و پا کشیده شود و با علائمی مانند گز گز پا همراه باشد، پزشک ممکن است از دسته قرص‌های ضدافسردگی یا قرص‌های ضدتشنج تجویز کند.

توجه داشته باشید که ساده‌ترین مسکن‌ها (مانند استامینوفن) هم دارای عوارض هستند و مصرف بلندمدت آن‌ها می‌تواند فرد را با مشکلات گوارشی مواجه کند؛ بنابراین قرص برای درد سیاتیک باید با تجویز و زیر نظر پزشک مصرف شود.

اگر مدت زیادی است که درگیر درد سیاتیک هستید و علائم زیر را دارد، مصرف قرص نمی‌تواند کمک‌کننده باشد و باید فورا به پزشک مراجعه کنید.

• • ضعف یا بی‌حسی شدید در پاها
  • ازدست‌دادن کنترل مثانه یا روده (نشانه سندرم دم اسب)
  • درد شدید و غیر قابل‌تحمل علی‌رغم مصرف دارو
  • درد همراه با تب یا علائم عفونت
• شروع ناگهانی و شدید درد
• کاهش وزن بی‌دلیل

قرص سیاتیک چقدر به تسکین درد سیاتیک کمک می‌کند؟

نوافن

نوافن یک داروی ترکیبی است که از استامینوفن (۳۲۵ میلی‌گرم)، ایبوپروفن (۲۰۰ میلی‌گرم) و کافئین (۴۰ میلی‌گرم) تشکیل شده است. این ترکیب دارویی برای تسکین دردهای متوسط تا شدید مانند؛ سردرد، میگرن، دردهای عضلانی، دندان‌درد و دردهای ناشی از سیاتیک استفاده می‌شود. کافئین موجود در قرص هم سرعت جذب را بالا می‌برد و هم ماندگاری آن را.

استامینوفن

استامینوفن یک مسکن است که برای کاهش درد و تب استفاده می‌شود. این دارو تولید مواد شیمیایی در بدن که باعث درد و تب می‌شوند را برای مدتی مسدود می‌کند. برخلاف داروهای ضدالتهاب مانند ایبوپروفن، استامینوفن تأثیری بر کاهش التهاب ندارد؛ اما برای دردهایی مثل سردرد، درد مفاصل یا درد زانو مؤثر است. این دارو به طور کلی بی‌خطر است؛ اما مصرف بیش از حد آن می‌تواند به کبد آسیب برساند.

دیکلوفناک

دیکلوفناک یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است که برای کاهش درد و التهاب استفاده می‌شود و معمولاً در مواردی مانند سیاتیک تجویز می‌شود. دیکلوفناک به دلیل قدرت بالای ضدالتهابی، گزینه مناسبی برای دردهای متوسط تا شدید سیاتیک است. ازآنجاکه ممکن است باعث تحریک معده یا افزایش خطر عوارض قلبی شود، بهتر است تحت‌نظر پزشک و با رعایت محدودیت‌های زمانی مصرف شود.

سلکوکسیب

سلکوکسیب یک قرص ضدالتهاب است که بر روی آنزیم COX-2 تمرکز دارد و به طور خاص برای کاهش التهاب استفاده می‌شود. بر خلاف ناپروکسن که بر هر دو آنزیم COX-1 و COX-2 اثر می‌گذارد، سلکوکسیب عوارض گوارشی کمتری دارد و به همین دلیل برای بیمارانی که سابقه مشکلات گوارشی دارند، گزینه‌ای مناسب‌تر است. سلکوکسیب بیشتر در دردهای مزمن سیاتیک که نیاز به کنترل التهاب طولانی‌مدت دارند، تجویز می‌شود.

ناپروکسن

ناپروکسن یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که برای دردهای التهابی، مانند سیاتیک، بسیار مؤثر است. این دارو با کاهش تورم و التهاب اطراف عصب سیاتیک، به کاهش فشار بر عصب و تسکین درد کمک می‌کند. ناپروکسن معمولاً به دلیل اثر طولانی‌مدتش ترجیح داده می‌شود و می‌تواند درد را در طول روز کنترل کند. با این حال، ممکن است باعث تحریک معده یا ناراحتی گوارشی شود، بنابراین بهتر است با غذا یا شیر مصرف شود.

ملوکسیکام

ملوکسیکام یک داروی ضدالتهاب با اثر طولانی‌مدت است که معمولاً برای درمان دردها و التهابات مزمن مانند سیاتیک تجویز می‌شود. برخلاف ایبوپروفن که اثرات سریع‌تری دارد، ملوکسیکام برای دردهای پایدار و مزمن انتخاب بهتری است. ملوکسیکام عوارض گوارشی کمتری نسبت به برخی  از قرص‌های ضدالتهاب دیگر دارد؛ اما همچنان باید برای افرادی که مشکلات کلیوی یا قلبی دارند، با احتیاط مصرف شود.

ایبوبروفن

ایبوپروفن یک ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که برای کاهش التهاب و دردهای مرتبط با سیاتیک استفاده می‌شود. این قرص با مسدود کردن تولید پروستاگلاندین‌ها، که نقش اصلی در ایجاد التهاب و درد دارند، عمل می‌کند. ایبوپروفن برای تسکین سریع درد حاد سیاتیک مؤثر است؛ اما باید با احتیاط مصرف شود، زیرا می‌تواند باعث تحریک معده یا حتی زخم‌های گوارشی در مصرف طولانی‌مدت شود. افرادی که مشکل معده دارند، بهتر است آن را همراه با غذا مصرف کنند.

تیزانیدین

تیزانیدین یک شل‌کننده عضلات با اثرگذاری سریع است که معمولاً برای کاهش اسپاسم‌های عضلانی دردناک در بیماری‌هایی مانند سیاتیک استفاده می‌شود. این دارو با کاهش سیگنال‌های عصبی که عضلات را تحریک می‌کنند، به آرام‌شدن عضلات کمک می‌کند. تیزانیدین برای دردهای سیاتیکی که ناشی از تنش و انقباض عضلات هستند بسیار مؤثر است. به دلیل اثر آرام‌بخش آن و عوارضی مانند خواب‌آلودگی یا سرگیجه، معمولاً در زمان استراحت یا قبل از خواب مصرف می‌شود.

باکلوفن

باکلوفن یک شل‌کننده عضلانی است که برای درمان اسپاسم‌های عضلانی مرتبط با شرایطی مانند سیاتیک استفاده می‌شود. این دارو با کاهش فعالیت نورون‌های محرک در نخاع، به کاهش اسپاسم‌ها و تسکین درد کمک می‌کند و عوارض جانبی آن ممکن است شامل خواب‌آلودگی، ضعف عضلانی و سرگیجه باشد.

متوکاربامول

متوکاربامول یک شل‌کننده عضلانی خفیف است که برای کاهش اسپاسم‌های عضلانی مرتبط با دردهای اسکلتی-عضلانی، از جمله سیاتیک، استفاده می‌شود. این دارو با کاهش فعالیت سیستم عصبی مرکزی، به تسکین اسپاسم‌ها و کاهش درد کمک می‌کند. اگرچه متوکاربامول می‌تواند در کوتاه‌مدت به کاهش درد کمک کند؛ اما شواهد محدودی در مورد اثربخشی آن در درمان سیاتیک وجود دارد. عوارض جانبی مصرف این قرص ممکن است شامل خواب‌آلودگی، سرگیجه و تهوع باشد.

 دولوکستین

دولوکستین یک مهارکننده بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین (SNRI) است که برای درمان دردهای عصبی مانند سیاتیک تجویز می‌شود. این دارو با افزایش سطح این نوروترانسمیترها در مغز، به کاهش درد کمک می‌کند. عوارض جانبی ممکن است شامل تهوع، خشکی دهان و خواب‌آلودگی باشد.

آمی‌تریپتیلین

آمی‌تریپتیلین یک داروی ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای است که به دلیل تأثیرات آن بر کاهش دردهای عصبی، از جمله درد سیاتیک، مورداستفاده قرار می‌گیرد. این دارو با افزایش سطح سروتونین و نوراپی‌نفرین در سیستم عصبی مرکزی، به کاهش احساس درد کمک می‌کند. معمولا ۱ تا ۲ هفته بعد از شروع مصرف، کاهش درد سیاتیک به‌تدریج شروع می‌شود و حدود ۴ تا ۶ هفته بعد از شرع مصرف، به طور کامل تأثیر خود را نشان می‌دهد (منبع). مصرف این قرص ممکن است عوارض جانبی مانند خشکی دهان، خواب‌آلودگی و افزایش وزن را به همراه داشته باشد.

پرگابالین

پرگابالین در دسته داروهای ضدتشنج قرار دارد و جذب نسبتا سریعی دارد و معمولاً برای کنترل دردهای مزمن عصبی مانند سیاتیک استفاده می‌شود و اغلب به طور سریع‌تری نسبت به گاباپنتین اثربخشی خود را نشان می‌دهد.

گاباپنتین

گاباپنتین هم دارویی است که برای دردهای عصبی مانند سیاتیک تجویز می‌شود؛ اما جذب و زمان اثرگذاری آن نسبت به پرگابالین طولانی‌تر است. این قرص به تنظیم فعالیت‌های غیرعادی اعصاب که باعث ایجاد درد می‌شوند، کمک می‌کند. گاباپنتین با جلوگیری از تحریک‌پذیری بیش از حد اعصاب، شدت سیگنال‌های درد را کاهش می‌دهد و معمولاً برای دردهای طولانی‌مدت که به درمان‌های معمول پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌شود و در طول چند هفته مصرف می‌تواند اثرات قابل توجهی نشان دهد.

اکسی‌کدون (یا هیدروکدون)

اکسی‌کدون یک داروی مسکن قوی از گروه اپیوئیدها (مخدرها) است که مستقیماً بر گیرنده‌های درد در مغز و نخاع اثر می‌گذارد. این دارو با مسدود کردن انتقال سیگنال‌های درد، تسکینی سریع برای دردهای شدید مانند دردهای حاد سیاتیک فراهم می‌کند. برخلاف گاباپنتین و پرگابالین که روی سیستم عصبی محیطی اثر دارند، اکسی‌کدون عمدتاً اثرات خود را از طریق سرکوب سیستم عصبی مرکزی اعمال می‌کند. این دارو باید با احتیاط و فقط برای مدت کوتاه استفاده شود تا از وابستگی جلوگیری شود.

چند راهکار بلندمدت برای تسکین درد سیاتیک

مصرف قرص و دارو برای درد سیاتیک موقت و دارای عوارض است و هم‌زمان با پیگیری روند درمان تخصصی، این راهکارهای ساده‌ دانشکده پزشکی هاروارد، ممکن است بتواند به کاهش درد سیاتیک در بلندمدت کمک کند.

سوالات متداول

آیا قرص‌ سیاتیک پا و سیاتیک کمر، باهم متفاوت هستند؟

خیر. درد سیاتیک پا و کمر از یک عصب (سیاتیک) منشأ می‌گیرند، بنابراین نوع قرص‌ها معمولاً یکسان است. شدت درد در پا یا کمر تعیین‌کننده نوع قرص تجویزی است. پزشک ممکن است برای درد تیرکشنده پا، داروهای ضدتشنج و برای درد موضعی کمر، داروهای ضدالتهاب پیشنهاد کند.

بهترین قرص برای گرفتگی رگ سیاتیک کدام است؟

رگ سیاتیک یک اصطلاح عامیانه و غیرعلمی است و منظور از آن، گرفتگی عضلات اطراف عصب سیاتیک است. قرص‌های متوکاربامول برای موارد خفیف‌تر، و قرص‌های تیزانیدین و باکلوفن برای گرفتگی‌های شدیدتر عضلات تجویز می‌شوند.

برای درد سیاتیک، قرص بهتر است یا آمپول؟

این موضوع به‌شدت درد سیاتیک بستگی دارد. قرص‌ها معمولاً برای مدیریت دردهای متوسط و مزمن سیاتیک تجویز می‌شوند و گزینه‌ای مناسب برای استفاده روزمره هستند. آمپول‌ها، به‌ویژه آمپول‌های ضدالتهاب یا مسکن قوی، در مواقعی که درد بسیار شدید است و بیمار به تسکین سریع نیاز دارد (مانند درد غیرقابل‌تحمل یا زمانی که قرص‌ها مؤثر نیستند)، ترجیح داده می‌شوند.